Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα διατυπώθηκε η κβαντική θεωρία, μια από τις θεωρίες που άλλαξαν τη θεώρηση που έχουμε για το κόσμο μας. Περιγράφει τη συμπεριφορά της ύλης σε υποατομικό επίπεδο. Η θεωρία δεν γεννήθηκε στο μυαλό ενός φυσικού αλλά χτίστηκε σιγά σιγά κάτω από την πίεση πειραματικών δεδομένων. Οι Μαξ Πλανκ, Νιλς Μπορ, Λουί Ντε Μπρολί, Βέρνερ Χάιζενμπεργκ και Έρβιν Σρέντινγκερ ήταν λίγοι από τους πολλούς που συνέβαλαν στην ανάπτυξή της.Η κβαντική υποχρέωσε τους φυσικούς να καταλήξουν σε ορισμένα συμπεράσματα που έρχονταν σε αντίθεση με την κοινή αίσθηση. Το ένα ήταν ο κυματοσωματιδιακός δυισμός. Δηλαδή οι υποατομικές οντότητες (π.χ. ηλεκτρόνιο, φωτόνιο..) είχαν διπλή φύση : κυματική και σωματιδιακή. Δηλαδή υπήρχαν πειράματα που αυτές οι οντότητες συμπεριφέρονταν σαν σωματίδια ενώ σε άλλα συμπεριφέρονταν ως κύματα. Για παράδειγμα το ηλεκτρόνιο μέσα στο άτομο έχει κυρίως κυματικό χαρακτήρα, γεγονός που περιγράφτηκε μαθηματικά από την κυματική εξίσωση του Σρέντινγκερ για την οποία τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ το 1933.
